50 jaar na de dictatuur staat Spanje nog vol met Franco-monumenten
De Spaanse overheid brengt nog deze maand een catalogus uit met alle gedenktekens uit de Franco-tijd. Een halve eeuw na de dood van dictator Francisco Franco leeft zijn geest nog voort. Het doel is al die gedenktekens voor eens en voor altijd te verwijderen.
Als je oplet, zijn in veel steden nog monumenten voor zijn regime te zien. Ook straten zijn ernaar vernoemd. De intentie om ze weg te halen is niet nieuw. In 2007 werd dit al in de wet de Memoria Histórica vastgelegd.
Toch zijn er nog duizenden gedenktekens uit de Franco-tijd in heel Spanje.
Ángel de la VictoriaHistoricus Maisa Navarro, die op Tenerife woont, heeft een catalogus gemaakt met 450 gedenktekens op de Canarische eilanden. Ze staat voor een van de opvallendste en controversieelste Franco-monumenten van Tenerife. Officieel heet het Ángel de la Victoria, in de volksmond wordt het simpelweg 'het Franco-monument' genoemd.
"Dit monument vertelt een valse versie van de geschiedenis", zegt de professor.
Wie was Franco?Francisco Franco (1892-1975) kwam in 1939 aan de macht na drie jaar burgeroorlog, waarin rechtse troepen de linkse regering verjoegen, ten koste van honderdduizenden doden.
Onder zijn leiding werd Spanje een nationalistisch-conservatieve dictatuur waar het leger en de katholieke kerk centraal stonden. Politieke tegenstanders werden onderdrukt, gevangengenomen en geëxecuteerd.
Spanje raakte in isolement. Tot aan zijn dood bleef generaal Franco aan de macht. Vandaag is het vijftig jaar geleden dat hij overleed. Zijn dood luidde een nieuw tijdperk in. Spanje werd een democratie en EU-lid.
Professor Navaro kijkt op naar het grote koperen beeld. "Franco wordt afgebeeld als een jonge middeleeuwse kruisvaarder. Gehuld in de vlag, met een zwaard dat ook een kruis is. Hij staat op een engel".
Ze vindt dat hij hier onterecht wordt neergezet als hoofdrolspeler in een heilige oorlog. Wat haar betreft, was het monument allang afgebroken.
Door de jaren heen is er veel discussie geweest over het beeld. Op dit moment wordt getoetst of het cultureel erfgoed van nationaal belang is. Zolang dat onderzoek nog loopt, kan het niet worden verwijderd, ook al valt het onder de wet over gedenktekens die moeten worden weggehaald.
Als het aan Alejandro Gómez ligt, gaat dat zeker niet gebeuren. De leider van de VOX-afdeling in Santa Cruz de Tenerife zet zich in voor het behoud van dit monument. "Dit is het werk van de gerenommeerde kunstenaar Juan de Ávalos. Een van de beste Spaanse beeldhouwers van de 20ste eeuw", zegt de politicus. Hij vindt het een eer dat dit werk in het centrum van Santa Cruz staat. Op de vraag wat er is afgebeeld, wil hij geen antwoord geven. Hij vindt dat dat aan de kunstenaar is.
Er is ook geopperd om als compromis de naam van het beeld te veranderen. Ook dat ziet hij niet zitten. "Het is kunst. En kunst is altijd de expressie van een historische context. Als we daaraan beginnen te morrelen, waar eindigen we dan?", vraagt hij zich af.
BurgemeesterHet stadsbestuur wacht af of het beeld als cultureel erfgoed wordt aangemerkt. "Wij zullen ons houden aan de wet", zegt burgemeester Manuel Bermúdez. Als de conclusie is dat het toch moet blijven staan, zou hij het graag meer context bieden.
Het zou volgens hem als uitleg van de Spaanse geschiedenis kunnen dienen. "Dezelfde aanpak die in veel Europese landen wordt toegepast", zegt hij. "Er zijn veel monumenten en symbolen die verband houden met gruweldaden, bijvoorbeeld het nazisme. Die zijn behouden om te onderwijzen."
Hij geeft Auschwitz als voorbeeld: "Dat is behouden zodat toekomstige generaties begrijpen wat daar is gebeurd." Volgens de burgemeester kan een monument als dit zich daar ook voor lenen. "Voor mij is duidelijk dat we de mensen moeten eren die vervolgd werden tijdens de dictatuur of die hebben geleden, niet degenen die dat lijden hebben veroorzaakt", concludeert hij.
Volgens historicus Maisa Navaro is het behouden van dit soort monumenten daar niet het juiste middel voor. Ze geeft als voorbeeld een ander monument. Dat stond voor de slachtoffers aan de kant van Franco, maar werd hernoemd als monument voor alle slachtoffers. "Maar dit monument heeft nooit alle doden vertegenwoordigd, noch zijn hun namen ergens te vinden." Volgens haar doe je daarmee de slachtoffers van de burgeroorlog en dictatuur tekort.