De weg naar Slovjansk in de Oekraïense Donbas is overdekt met netten, tegen de Russische aanvalsdrones. In het centrum van het stadje staat luitenant Olena te wachten. Zij is een van de verdedigers van de Donbas. De Russen willen ook het laatste deel van deze Oost-Oekraïense regio innemen. Dat is een belangrijk gespreksonderwerp in Berlijn, waar Europeanen, Amerikanen en Oekraïners vandaag praten over een mogelijk einde aan de oorlog.
Voor Olena, een officier van de 93ste Brigade, is het opgeven van de rest van de Donbas onbespreekbaar. "Natuurlijk is dat niet acceptabel. Oekraïne stond, staat en zal blijven staan. We zullen geen enkele stap in hun richting zetten, omdat, als we dat doen, we alles en iedereen zullen verliezen."
Strijdlustig
Olena is klein van stuk en heeft een groene baseballpet over haar lange blonde haar getrokken. Ze heeft zich opgemaakt voor het Nederlandse bezoek, om de sporen van bijna vier jaar oorlog in haar gezicht te verhullen. Voorjaar 2023, bij onze eerste ontmoeting, was ze minder getekend.
Haar houding is onveranderd, Olena is nog altijd even strijdlustig. Ze wil niets weten van de suggestie, dat het Oekraïense leger aan het einde van zijn latijn is: "Absoluut niet. Oekraïne zal de oorlog winnen. Zeker weten. Zolang we nog kunnen, zullen we vechten tot de laatste druppel bloed." Olena komt uit een stad die is bezet door de Russen en heeft eigenlijk maar een doel: haar oude woonplaats bevrijden.
De wolken hangen vandaag laag in de Donbas. Het voelt een beetje veiliger, omdat het zicht van de Russische drones daardoor beperkter is. Veel militairen die deze regio verdedigen, zijn gelegerd in de dorpen rondom de steden Slovjansk en Kramatorsk. Olena rijdt in haar zilverkleurige Chinese SUV voorop naar een van de houten huisjes waar haar manschappen wonen. De meeste oorspronkelijke bewoners zijn al lang verdwenen, vanwege het oprukkende Russische leger en alle beschietingen.
In die huisjes zijn ook dronewerkplaatsen, waar mannen achter lange tafels zitten te solderen aan de vierarmige toestelletjes. Ook de Oekraïense drones zien met dit mistige weer veel minder. Daar maken de Russen gebruik van. Onder dekking van de nevel proberen ze de Oekraïense linies binnen te dringen.
Een Oekraïense dronepiloot van net 20 vertelt: "Je kunt de vijand vinden op 5 kilometer afstand, maar bijvoorbeeld ook op 500 meter afstand en overal ertussen. Ze proberen langs ons heen te komen."
Een klassieke frontlijn bestaat niet meer in Oekraïne, met een voorste loopgraaf van de Oekraïners en daar tegenover de Russen. Het huidige frontgebied lijkt nog het meeste op een potje schaak in de laatste fase van het spel, met stukken verspreid over het hele bord.
Man tegen man
Olena: "Op dit moment is het heel intens. Het kan zijn dat de positie wordt ingenomen, maar dat die binnen een uur weer wordt teruggepakt. Posities worden verdedigd, ingenomen en weer heroverd. Dat doen wij ook. De situatie is momenteel erg onzeker en heel onvoorspelbaar."
Een soldaat die herstelt van zijn verwondingen zegt: "Natuurlijk is de vijand actiever geworden, omdat onze drones niet ieder gebied kunnen controleren. Daar dringt de vijand binnen en komt dan rechtstreeks naar onze posities, dan gaat het man tegen man."
Bij deze zware gevechten zijn de Oekraïners altijd in de minderheid, zegt een soldaat die een voortand mist en Russisch en Oekraïens door elkaar praat: "Ze kunnen van elke kant komen en proberen ons dan te omsingelen en te pakken."
Als het goed is, zijn de verdedigers dan wel al gewaarschuwd door hun eigen drones. Het wachten op een Russische aanval, vindt een bedeesde soldaat met lange baard het ergst: "Angst en nog meer angst. Als de vijand dichterbij komt, begint je hoofd te bonzen en voel je je hartslag kloppen. Dat kan heel zwaar zijn. Ik wil rustig leven, want ik heb net een dochtertje gekregen." Hij laat een filmpje van haar zien, op zijn telefoon. Vertellend over het kleine meisje, klinkt zijn stem nog zachter.
Berlijn is ver weg
De soldaat wil naar huis: "Ik weet niet wie er gaat winnen. Ik wil dat het vrede wordt." Het behoud van de Donbas en westerse veiligheidsgaranties zijn hier allemaal abstracties die de militairen niet erg bezig houden. Bezien vanuit Slovjansk en Kramatorsk is Berlijn, waar wordt onderhandeld, heel ver weg.
Dan is de ontmoeting met de Nederlandse televisieploeg voorbij, maakt Olena duidelijk. De soldaten zetten hun helmen weer op, steken hun magazijnen met patronen terug in hun vesten. De luitenant zwaait ze uit met een 'God zij met jullie'. In de Donbas zit er voorlopig niets anders op dan gewoon doorvechten.