Bij Trumps deportatiedeals met Afrikaanse landen draait het om geld en gunsten
Na landen in Latijns-Amerika kijkt de Amerikaanse regering steeds vaker naar Afrikaanse landen als bestemming voor als ongewenst geziene migranten. Vijf landen hebben tot nu toe afspraken gemaakt met Washington, de ene keer officiëler dan de andere.
"Dat er zo weinig bekend is over deze deals, en over de omstandigheden waar deze mensen in terechtkomen, is een groot probleem", zegt Galina Cornelisse, hoogleraar transnationaal recht aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. "Regelmatig is zo'n vliegtuig al vertrokken voordat een rechter uitspraak heeft gedaan over de vraag of de uitzetting wel legitiem is."
Met en zonder strafbladDe VS deporteerde in juli acht mannen naar Zuid-Sudan. Ze waren veroordeeld voor delicten als als moord en beroving en hadden hun straf al helemaal of bijna helemaal uitgezeten. Diezelfde maand vertrok een vlucht naar het koninkrijkje Eswatini, het voormalige Swaziland, met aan boord vijf mannen, wederom met een strafblad.
Ondertussen is Rwanda akkoord gegaan met het opnemen van 250 uitgezette migranten uit de VS; zeven zijn er inmiddels aangekomen. Ghana liet onlangs veertien mensen toe. En Uganda is het meest recente land dat afspraken maakte met de VS, over de opvang van volwassenen zonder strafblad.
In bijna alle gevallen hebben de uitgezette migranten geen band met het land waar de VS ze naartoe heeft gestuurd. "Het zou gaan om veroordeelde criminelen, maar ook om vluchtelingen die niets op hun kerfstok hebben", vertelt Cornelisse. Ze komen uit onder meer Cuba, Jamaica, Jemen, Vietnam en Mexico.
De Amerikaanse regering zegt dat veel landen van herkomst niet akkoord gaan met de terugkeer van migranten, dus stuurt de VS ze naar andere plekken. Deze zogenoemde 'deportaties naar derde landen' zijn onderdeel van Trumps verkiezingsbelofte om per jaar een miljoen mensen uit te zetten.
"Maar er wordt niet goed uitgezocht of iemand wel veilig is in een bepaald land", zegt Cornelisse. Ze wijst op het internationaal recht, waarin is vastgelegd dat landen iemand niet mogen uitzetten naar een plek waar zijn vrijheid of leven wordt bedreigd.
Win-winsituatieEen groeiend aantal Afrikaanse landen staat dus open voor deze groep migranten. "Het blijft speculeren over de redenen om zulke deals te sluiten", zegt Laetitia Bader, directeur Hoorn van Afrika bij mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch. "Maar mogelijk speelt zowel de huidige handelstarievencrisis als de nieuwe visumvereisten voor burgers die de VS binnenkomen vanuit bepaalde Afrikaanse landen een rol."
Duidelijk is dat er voor Eswatini en Rwanda in ieder geval een financiële prikkel is. Eswatini krijgt 5,1 miljoen dollar van de VS voor het accepteren van de migranten. En Rwanda ontvangt 7,5 miljoen dollar.
"En zo wordt er een win-winsituatie gecreëerd", stelt Bader. "Economische en politieke voordelen voor Afrikaanse landen, in ruil voor het opnemen van de migranten waar de VS zo graag van af wil. En migranten zijn daarvan de dupe."
BasisrechtenHoe de reis van een uitgezette migrant van een detentiecentrum in de VS naar het Afrikaanse land in kwestie er precies uitziet, is niet bekend, zeggen zowel Cornelisse als Bader.
Wel vertelden advocaten van de uitgezette migranten die in Ghana terechtkwamen aan journalisten dat zij tijdens hun vlucht "zestien uur vast hadden gezeten in dwangbuizen". En na aankomst werden ze vastgezet in "verschrikkelijke omstandigheden", aldus de advocaten.
Ook in Zuid-Sudan en Eswatini werden migranten direct na landing opgesloten. Bader wijst op de slechte omstandigheden in dit soort detentiecentra. "Ze zijn overvol en de hygiëne is slecht." Volgens haar mogen migranten vaak geen contact hebben met familie of een advocaat.
"Dit hele proces moet transparanter. Aankomstlanden moeten onafhankelijke waarnemers toestaan en ervoor zorgen dat niemand wordt gedeporteerd naar een land waar hij mogelijk vervolging kan ondervinden. Dat zijn basisrechten die gerespecteerd moeten worden", zegt Bader van Human Rights Watch.
Steeds normalerDat de lijst met Afrikaanse landen die akkoord gaan met de ontvangst van uitgezette migranten vanuit de VS gestaag groeit, baart deskundigen zorgen. "Het gaat nu nog om kleine aantallen, maar er is een reële kans dat dit een stuk groter gaat worden", denkt Cornelisse. "Hoe meer regeringen instemmen met dit soort deals, hoe normaler het wordt. Terwijl het dat dus niet is."
Cornelisse merkt dat er steeds minder waarde wordt gehecht aan het internationale rechtssysteem. "Andere landen zien hoe in de VS uitspraken van rechters niet worden afgewacht of genegeerd, en denken: laten wij dit ook proberen."
Wel benadrukt ze de verschillen tussen het Amerikaanse en het Europese rechtssysteem. "In Europa kunnen rechters makkelijker iets tegenhouden, zoals het plan van het Verenigd Koninkrijk om migranten naar Rwanda te sturen om daar hun asielprocedure af te wachten."
Ook heeft Trump veel Afrikaanse leiders niet kunnen overtuigen om akkoord te gaan met een deportatiedeal. Zo weigert onder meer het grote Nigeria om afspraken te maken met Washington. "Wij verzoeken Afrikaanse staatshoofden dringend om niet te buigen", zegt Bader.