Precies 75 jaar geleden viel het Chinese Volksbevrijdingsleger Tibet binnen. Iets meer dan een half jaar later nam China de controle over in het gebied.
Tot op de dag van vandaag verzetten de dalai lama en de Tibetanen zich tegen de Chinese claim op het gebied en strijden ze voor soevereiniteit. Maar de Chinese regering wil daar niks van weten. Het land houdt de regio in zijn greep; de bewegingsvrijheid van mensen is streng aan banden gelegd, evenals informatiestromen en uitingen van religie en cultuur. Buitenlandse journalisten of diplomaten mogen niet zomaar naar de regio.
Maar de strijd is voor de Chinese overheid nog niet gestreden. De laatste jaren voert China internationaal actief campagne om de naam Tibet te vervangen door de Chinese naam 'Xizang'. Op deze manier probeert China de Tibetaanse identiteit en autonomie verder naar de achtergrond te laten verdwijnen.
"De naam Tibet is een van de laatste dingen die China de Tibetanen nog af kan nemen", zegt Casper Wits, universitair docent aan de Universiteit Leiden.
Waar komen de namen vandaan?
De term Tibet verscheen voor het eerst in Europese bronnen rond de 7e eeuw en is een afgeleide van het woord "bod", dat de Tibetanen zelf voor de regio gebruiken. De term 'Xizang', letterlijk vertaald "westelijke schatopslagplaats", duikt voor het eerst op in de Ming-dynastie (1368-1644), maar het gebruik werd pas politiek en administratief systematisch gebruikt vanaf de Qing-dynastie (1644-1912) en vooral na 1949, de oprichting van de Volksrepubliek China.
Het inzetten op een naamsverandering is een trend die al langer gaande is. China gebruikt in het Chinees al decennia de naam Xizang. Maar rond 2000-2020 begon China de term steeds vaker te gebruiken in z'n anderstalige publicaties, zoals in Engelstalige beleidsdocumenten of door de staatsmedia.
Tijdens het meest recente bezoek van de Chinese president Xi Jinping aan Tibet verklaarde hij dat het bestuur van Xizang volledig in lijn moet zijn met de strategie van de Chinese communistische partij.
In 2023 publiceerde China een witboek, waarin de term Xizang officieel werd geïntroduceerd. Sindsdien is Xizang de enige benaming die in China in officiële documenten gebruikt mag worden.
Maar het blijft niet bij de eigen publicaties. China stuurt in z'n diplomatieke relaties met landen en binnen internationale organisaties ook aan op het gebruik van de term Xizang in plaats van Tibet.
Soft power
Naast het versterken van de Chinese claim, gaat de namenstrijd ook over soft power. "Het woord Tibet draagt internationaal veel soft power met zich mee: het roept associaties op met een land, hoge bergen, cultuur en boeddhisme. Al deze beelden staan echter haaks op het Chinese idee dat Tibet volledig onderdeel is van China", zegt Wits.
Zorgen
Wangpo Tethong, directeur van de Europese tak van de Tibetaanse belangenorganisatie International Campaign for Tibet, maakt zich veel zorgen om de Chinese naamswijzigingscampagne. Volgens hem is het onderdeel van een bredere strategie om de cultuur van de Tibetanen uit te wissen. Zo wordt het Tibetaans in Tibet steeds minder onderwezen en wordt cultureel erfgoed verwoest.
"Veel Tibetanen voelen dat hun cultuur en identiteit zwaar onder druk staat", zegt Tethong. "Alles wat Tibetaans is, moet verdwijnen, met als uiteindelijke doel te laten vergeten wat Tibet is: een regio met een lange geschiedenis van zelfbestuur." Deze zorgen lijken niet onterecht. Tijdens het laatste bezoek van Xi aan Tibet riep hij op tot de "verchinezing van religie".
Incidenten
Die Chinese campagne heeft enkele kleine successen geboekt. Zo gebruikten de regeringen van Pakistan, Nepal en Bhutan in het afgelopen jaar de term 'Xizang' in officiële documenten. Dit lijken bewuste keuzes te zijn, in tegenstelling tot wat een paar keer in Europa is gebeurd.
Zo kwamen musea in Parijs en Londen onlangs onder vuur te liggen, omdat ze de term 'Xizang' gebruikten in catalogi en museumteksten. Na klachten van Tibetaanse belangenorganisaties wereldwijd pasten de musea hun woordkeuze aan.
Universitair docent Wits verwacht niet dat de Chinese campagne op korte termijn veel succes heeft in Europa. Volgens hem richt Chinese soft power zich meer op het mondiale zuiden, met name Zuid-Amerika, Afrika en delen van Azië. Dit gebeurt bijvoorbeeld via de media. In Afrika is de invloed van Chinese media de afgelopen jaren sterk toegenomen. Ook de China Daily, een van China's grootste staatskranten, wordt volgens de eigen website inmiddels uitgegeven in zo'n 150 landen.
Volgens Wits kan de groeiende invloed van de Chinese media ertoe leiden dat de term 'Xizang', bedoeld of onbedoeld, steeds vaker zal worden overgenomen.